به نام خدا
«شناسنامه اسمها»
یکی از خصوصیتهای کلمات زبان عربی، شناسنامهی آنها برای شناسایی در جملهها است. در این مقاله در خصوص شناسنامه اسمها صحبت میکنم
اسمها جزء مهمی در مکالمه هستند و برای استفاده صحیح آنها در جملات باید علائم آنها را بهطور دقیق بدانیم تا بتوانیم بهدرستی از آنها استفاده کنیم.
شناسنامه اسم:
1- گرفتن (ال) تعریف : مانند: الرَجلُ، الشجَرةُ
2- گرفتن تنوین: مانند: تلمیذٌ، شَجرةٌ
3- داشتن (ة) تاء زائده که از ریشهی کلمه نیست. مانند: فاطمة، شجرة
4- کلمهای که بعد از حروف ندا میآید. مانند: یا علی، یا ربّ
5- حکمی را به آن نسبت دهیم و این اسم مسندالیه واقع گردد، مانند مبتدا، فاعل، نایب فاعل و .... مانند: العلم نورٌ، ضرب علیٌ
6- گرفتن علامت کسره در آخر آن یعنی اینکه یا مجرور به حرف جر واقع گردد یا مضافالیه شود. مانند: فی بیتٍ، قلمی.
7- ضمایر، اسم های اشاره، اسم های موصول
8- اسم علم به طوری که مشهور باشد و در هنگام بیان کردن اسم، وجه دیگری در ذهن شکل نگیرد. مانند کعبه
این علائم را به خاطر داشته باشید و به تمرین زیر پاسخ دهید.
در جملات زیر اسم ها را مشخص کنید.
-
وَإِنْ کُنْتُمْ فِی رَیْبٍ مِمَّا نَزَّلْنا
عَلى عَبْدِنا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَادْعُوا شُهَداءَکُمْ مِنْ
دُونِ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ (23) فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنْ
تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِی وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجارَةُ
أُعِدَّتْ لِلْکافِرِینَ (24). سوره بقره